ΑΝΟΙΧΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ - ΑΔΙΟΡΙΣΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Αγαπητοί συνάδελφοι εργαζόμενοι και γονείς των μαθητών μας,

Ζούμε όλοι και όλες σε μια χρονική περίοδο μεγάλης επίθεσης και αναδιαρθρώσεων στον χώρο της εκπαίδευσης και όχι μόνο. Ξέρουμε πολύ καλά ότι όσο περνάει ο καιρός η καθημερινότητά η δική σας αλλά και η δική μας γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Οι ανάγκες μας για μια αξιοπρεπή ζωή, για μόνιμη και σταθερή δουλειά, για μισθό που θα μας επιτρέπει να ζούμε με αξιοπρέπεια, για κοινωνική ασφάλιση και σύνταξη, για  ανθρώπινη δημόσια υγεία και παιδεία, για ελεύθερο χρόνο και διασκέδαση, έχουν μπει χρόνια τώρα στον «κόφτη» των μνημονίων.  Στην εκπαίδευση βλέπουμε την συνέχιση της πολιτικής των προηγούμενων υπουργών παιδείας (Διαμαντοπούλου/ Αρβανιτόπουλου/ Λοβέρδου) σε πλήρη εναρμόνιση με τις εντολές της  ΕΕ και του ΟΟΣΑ που στόχο έχουν την διάλυση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Τα χτυπήματα που δέχεται είναι απανωτά. Την ίδια στιγμή, το Υπουργείο Παιδείας προσπαθεί να πείσει κι εσάς κι εμάς ότι από τον Σεπτέμβρη όλα θα λειτουργούν «ρολόι».

ΣΑΣ ΚΡΥΒΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ! ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ;

• Με συνοπτικές διαδικασίες κι ενώ τα κενά καταμετρώνται σε περίπου 3.500 μήνα Μάιο(!!!),επιβάλλονται μια σειρά μέτρων που διαλύουν το ολοήμερο σχολείο, την ειδική αγωγή, το νηπιαγωγείο, τα γυμνάσια και τα λύκεια. Ταυτόχρονα, απολύουν χιλιάδες αναπληρωτές εκπαιδευτικούς και υποβαθμίζουν μια σειρά μαθημάτων και ειδικοτήτων. Συγκεκριμένα, στο νηπιαγωγείο αυξάνεται ο αριθμός των νηπίων στα 14 ως ελάχιστο όριο για να λειτουργήσει ένα τμήμα. Αποτέλεσμα: συγχωνεύσεις, καταργήσεις τμημάτων, «άδειασμα» των προνηπίων! Πάνω από 1.144 τμήματα κλείνουν αν εφαρμοστεί η υπουργική απόφαση και 800-1.000 αναπληρώτριες νηπιαγωγοί θα βρεθούν απολυμένοι/ες!
• ·         Στα δημοτικά σχολεία το νέο ολοήμερο σχολείο του υπουργείου Παιδείας δεν είναι καν νέο, αλλά ένα φτηνό σχολείο ΕΑΕΠ, όπου: καταργείται η πρωινή ζώνη( 7-8), καταργείται ο υπεύθυνος του ολοημέρου, περικόπτονται ώρες από διδακτικά αντικείμενα (Μουσική, Γυμναστική, Αγγλικά, ΤΠΕ, Θεατρική Αγωγή-κατάργηση της από την Ε΄ και ΣΤ΄ τάξη) κι όλοι οι μαθητές σχολούν στις 13:15’! Για να μαθαίνουν δηλαδή τα παιδιά ξένες γλώσσες, πληροφορική, ζωγραφική και μουσικά όργανα στον 21ο αιώνα, θα πρέπει να βάζετε εσείς το χέρι ακόμη πιο βαθιά στην τσέπη, τη στιγμή που όλοι μας πληρώνουμε ήδη ένα σκασμό φόρους για την δημόσια παιδεία.
• Με ελάχιστο αριθμό τους 50 μαθητές και βεβαίωση εργασίας και από τους δύο γονείς για να μπορεί να εγγραφεί ένας μαθητής στο ολοήμερο, ουσιαστικά η πλειοψηφία των ολοήμερων τμημάτων θα κλείσει. Στην Ελλάδα που η ανεργία αγγίζει και ξεπερνά σε πολλές ηλικιακές ομάδες το 30% κι η μαύρη ή εκ περιτροπής εργασία σαρώνει, καταλαβαίνουμε ποιά θα είναι τα αποτελέσματα από την εφαρμογή της επίμαχης Υπουργικής Απόφασης.
• Με το κλείσιμο των ολοήμερων τμημάτων και την συρρίκνωση του πρωινού ωραρίου, αφαιρούνται χιλιάδες διδακτικές ώρες από το ωρολόγιο πρόγραμμα και σχεδόν σε όλες οι ειδικότητες! Απαξιώνει τους εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων και τα μαθήματα των Εικαστικών, της Μουσικής, της Θεατρικής Αγωγής, της Γυμναστικής και των ΤΠΕ μιας και δίνει την δυνατότητα να διδάξουν τα διδακτικά τους αντικείμενα όποιοι εκπαιδευτικοί έχουν περισσεύματα ωρών, με ό,τι αυτό σημαίνει για το επίπεδο της παρεχόμενης γνώσης αλλά και την καταστρατήγηση των  επαγγελματικών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών ειδικοτήτων.
• Πάνω από 10.000 λιγότερες θέσεις εκπαιδευτικών υπολογίζει να χρειάζεται το Υπουργείο Παιδείας με αυτές τις ρυθμίσεις! Οι απολύσεις εκπαιδευτικών επανέρχονται μετά από 2 χρόνια ξανά στο προσκήνιο.
•  Το «νέο» σχολείο με άλλα λόγια θα λειτουργεί όπως όπως, με ό,τι είναι διαθέσιμο κάθε φορά: με λιγότερους εκπαιδευτικούς, με μεγαλύτερα τμήματα, ή και με καταργήσεις τμημάτων και σχολικών μονάδων, με υποβάθμιση της μαθησιακής διαδικασίας που εν τέλει θα παρέχει κομματιασμένη και αποσπασματική γνώση. Τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών σας παραδίνονται στο έλεος των περικοπών, την ίδια στιγμή που με δημόσιο χρήμα από τον ιδρώτα όλων των εργαζομένων νεκρανασταίνονται μόνο οι τραπεζίτες, φοροδιαφεύγουν και φοροαπαλλάσονται εφοπλιστές-επιχειρηματικοί κολοσσοί-καναλάρχες.

Στην Ειδική Αγωγή καταργούνται ουσιαστικά τα Τμήματα Ένταξης και οι μαθητές παρακολουθούν το μάθημα της τάξης χωρίς επιπλέον βοήθεια. Ο εκπαιδευτικός που αναλαμβάνει την παράλληλη στήριξη (εφόσον φυσικά υπάρχει!) θα μοιράζεται σε περισσότερα από ένα σχολεία και μαθητές. Ταυτόχρονα, δεν υπάρχει καμία εγγύηση πως τα ειδικά σχολεία θα είναι στελεχωμένα επαρκώς τον Σεπτέμβριο.

 Στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση κάθε χρόνο χάνονται χιλιάδες διδακτικές ώρες λόγω των μηδενικών διορισμών και των προσλήψεων αναπληρωτών από Οκτώβρη-Νοέμβρη και μετά, στοιβάζονται σχεδόν 30 μαθητές ανά τμήμα, αφήνουν ακάλυπτες ώρες μαθημάτων, και το μεγαλύτερο ποσοστό των μαθητών ωθείται ώστε να στραφεί στην τεχνική εκπαίδευση, όπου θα υπάρχει απλήρωτη εργασία των μαθητών με το πρόσχημα της πρακτικής άσκησης. Επιπλέον, αλλάζει το καθεστώς της διδασκαλίας των μαθημάτων, με αναθέσεις αντικειμένων σε περισσότερες ειδικότητες. (π.χ.: καθηγητές Πληροφορικής θα μπορούν να διδάσκουν μαθηματικά, Μηχανολόγοι αντιστοίχως Φυσική και Μαθηματικά κ.ο.κ.)

Είναι απολύτως φανερό ότι το υπουργείο Παιδείας υποβαθμίζει συστηματικά το φτηνό, ευέλικτο, κατακερματισμένο σχολείο της αγοράς της Διαμαντοπούλου και του Αρβανιτόπουλου, πετώντας σαν στυμμένη λεμονόκουπα τους εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων και τους δασκάλους/νηπιαγωγούς ώστε να ταιριάζει γάντι στην Παιδεία των περικοπών και των μνημονίων! Επαναφέρει όλες τις αντιδραστικές εγκυκλίους των υπουργών παιδείας όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και όλων των συνδυασμών τους) δίνοντάς τους μάλιστα ανελαστικό χαρακτήρα!

Εμείς σας λέμε καθαρά:

Για να καλύπτονται οι πραγματικές ανάγκες των παιδιών σας σε μόρφωση πρέπει το δημόσιο σχολείο να δουλεύει αλλιώς:

• Με όλα τα προνήπια και νήπια στα νηπιαγωγεία.
• Με τμήματα που δεν θα έχουν περισσότερα από 20 παιδιά στο Δημοτικό και 15 στο νηπιαγωγείο, 20 μαθητές στα γυμνάσια και στα λύκεια ανά τμήμα, 15 στα μαθήματα κατεύθυνσης και 10 στα εργαστηριακά, για στοιχειωδώς καλύτερα μαθησιακά αποτελέσματα.
•  Με όσα τμήματα ένταξης και εκπαιδευτικούς παράλληλης στήριξης χρειάζονται, ώστε να καλύπτονται ΟΛΑ τα παιδιά που τα χρειάζονται. Με ενισχυτική διδασκαλία και Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη από την αρχή της σχολικής χρονιάς για τα γυμνάσια και τα λύκεια και με τάξεις υποδοχής.
•  Με τμήματα του ολοήμερου που θα λειτουργούν με την διαρκή στήριξη δασκάλων οι οποίοι θα δουλεύουν αποκλειστικά σε αυτό και με την εγγραφή όσων μαθητών το επιθυμούν χωρίς προϋποθέσεις.
• Με όλους τους συναδέλφους των ειδικοτήτων που θα δίνουν την δυνατότητα στα παιδιά να έρχονται σε ουσιαστική επαφή με τα αντικείμενά τους.
• Με την γενναία κρατική χρηματοδότηση για να μπορούν να καλύπτουν τα νηπιαγωγεία και τα σχολεία τις ανάγκες τους.
• Αλλά κυρίως με περιεχόμενο που θα κάνει την γνώση ουσιαστική και όχι κομματιασμένη, που θα δίνει χαρά, που θα βοηθά τα παιδιά να πατούν στα πόδια τους, που θα τους δίνει τα εφόδια να καταλαβαίνουν τον κόσμο γύρω τους και όχι απλά μερικές δεξιότητες για να ανταγωνίζονται στην εργασιακή ζούγκλα που τα περιμένει στο μέλλον.

ΕΜΕΙΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ, ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΣΑΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ.

ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΩΡΕΑΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΧΩΡΑΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ, ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΟΛΟΠΛΕΥΡΗΣ ΜΟΡΦΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ!

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΔΟΥΛΟΙ ΤΟΥ 21ΟΥ ΑΙΩΝΑ.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!

1η ΜΑΪΟΥ: Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ

8 ώρες δουλειά, 8 ώρες αναψυχή, 8 ώρες ξεκούραση

Η ιστορική καθιέρωση του γιορτασμού σε ανάμνηση της μεγάλης μάχης για το Οχτάωρο στις ΗΠΑ, το 1886

Οι τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα χαρακτηρίζονται από μιαν έντονη ανάπτυξη του συνδικαλισμού σ' όλες τις προχωρημένες καπιταλιστικές χώρες. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου τα αμερικανικά συνδικάτα είχαν να αντιμετωπίσουν μια πρωτοφανή σε αγριότητα ταξική πάλη, που δεν συγκρίνονταν με καμμιάν άλλη σε οποιαδήποτε από τις μεγάλες καπιταλιστικές χώρες. Ο βασικός όγκος των εργατών στις βιομηχανίες ατσαλιού, κάρβουνου και στην υφαντουργία, ήταν μετανάστες.

Άγριοι συνδικαλιστικοί αγώνες στις Ενωμένες Πολιτείες (1876 - 1900)

Οι Αμερικανοί καπιταλιστές που γρήγορα γίνονταν οι πλουσιώτεροι του κόσμου, ήταν και οι πιο αδίσταχτοι. Η αστική τάξη με την πρόσφατη νίκη της πάνω στους δουλοκτήτες του Νότου, σάρωσε θριαμβευτικά τη χώρα κλέβοντας τα εθνικά κτήματα, τα δάση και τον ορυκτό πλούτο με τη βοήθεια των υπάκουων κυβερνητικών οργάνων. Οι καπιταλιστές έλεγχαν τα πάντα μέσα στην κυβέρνηση και μέσα στη χώρα. 'Εφερναν στις Ενωμένες Πολιτείες τεράστιες στρατιές μεταναστών – από το 1570 ως το 1914 έφεραν 25.123.547 – και τους έρριξαν κατά μάζες μέσα στα εργοστάσια και τα ορυχεία όπου τους εκμεταλλεύονταν μέχρι θανάτου. Κτύπησαν σκληρά τις προσπάθειες των εργατών να οργανωθούν. Λήστεψαν ξετσίπωτα τους φτωχούς ιδιοκτήτες αγροκτημάτων ("φάρμερς"). Ίδρυσαν μεγάλα τραστ που αλληλοεξοντώνονταν χωρίς έλεος και λήστευαν το ένα του άλλου, τους σιδηροδρόμους και τις βιομηχανίες σα να ήταν κοινοί γκάνγκστερς. Αυτός ήταν ο μονοπωλιακός καπιταλισμός – ο ιμπεριαλισμός – που αναπτυσσόταν στις Ενωμένες Πολιτείες.

Στρατιώτες εναντίον απεργών

Στις δεκαετίες αυτές πολλές απεργίες έπαιρναν την οξύτητα τοπικών εμφυλίων πολέμων, κάθε φορά που οι εργάτες παρατάσσονταν αντιμέτωποι στα κυβερνητικά στρατεύματα και τους οπλισμένους μπράβους των εταιριών. Οι σιδηροδρομικοί στάθηκαν στην πρώτη γραμμή του εξοντωτικού αυτού ταξικού πολέμου. Σαν μια τεράστια έκρηξη που συγκλόνισε τη χώρα, ξέσπασε το 1877 η πρώτη γενική απεργία στην αμερικανική ιστορία: η απεργία των σιδηροδρομικών. Τα συνδικάτα των σιδηροδρομικών ήταν μέχρι τότε πολύ μικρά και δεν έπαιξαν σημαντικό ρόλο. Η απεργία άρχισε από τους ανοργάνωτους Νέγρους και λευκούς εργάτες στο Μάρτινσμπουργκ του Οχάιο την 16 Ιουλίου, σα διαμαρτυρία για μια περικοπή στα μεροκάματα. Με κεραυνοβόλα ταχύτητα απλώθηκε σ' όλη τη χώρα από τη Νέα Υόρκη ως την Καλιφόρνια και από τον Καναδά ως τον κόλπο του Μεξικού, ακινητοποιώντας πολλές μεγάλες σιδηροδρομικές γραμμές. Οι αρχές τρομαγμένες μπροστά στην πρωτοφανή απεργία χρησιμοποίησαν στρατό για να την καταστείλουν. 

Οι σιδηροδρομικοί με τη βοήθεια και άλλων εργατών κράτησαν μαχητικά τις θέσεις τους.

Στη διάρκεια της απεργίας πολλοί εργάτες, στρατιώτες και μπράβοι της εταιρείας σκοτώθηκαν, εκατοντάδες τραυματίστηκαν και έγιναν πολλές καταστροφές στην ιδιοκτησία της εταιρείας. "Αυτή δεν είναι απεργία, είναι επανάσταση" φώναζε ο αστικός τύπος. Στο Σαιντ Λούις οι εργάτες κάτω από την καθοδήγηση των σοσιαλιστών κράτησαν την πόλη για μια βδομάδα. Στις 2 Αυγούστου όμως η μεγάλη απεργία τσακίστηκε. Όλο το έθνος πήρε το πρώτο πραγματικό μάθημα για την τρομαχτική δύναμη της εργατικής τάξης. Μετά την απεργία η θορυβημένη τάξη των καπιταλιστών άρχισε να χτίζει οχυρά σ' όλες τις μεγάλες πόλεις, για να μπορούν να τα χρησιμοποιούν οι στρατιώτες εναντίον των εργατών. Η τακτική αυτή εφαρμόζεται ακόμα και τώρα...

Στις δεκαετίες αυτές της άγριας ταξικής πάλης ξεχωρίζει η λευκή απεργία για το οχτάωρο την Πρωτομαγιά του 1886. Η ιστορική εκείνη απεργία ξεκίνησε από την απόφαση που υιοθέτησε η νεαρή τότε Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας στο συνέδριό της το 1884. Η απόφαση έλεγε ότι μετά την 1η Μαΐου 1886 η εργατική μέρα θα διαρκούσε πια οχτώ μόνον ώρες και κήρυσσε για τη μέρα εκείνη την έναρξη ενός εκτεταμένου απεργιακού κινήματος με σκοπό να επιβάλει το οχτάωρο σε εθνική κλίμακα. Αυτή η μορφή πάλης θύμιζε το πνεύμα της Βιομηχανικής Αδελφότητας, που δέκα χρόνια πριν ζητούσε να επιβληθεί το οχτάωρο με λευκή απεργία. Το αίτημα του οχτάωρου ήταν ζωτικό σύνθημα για τις εργατικές μάζες από το τέλος του εμφυλίου πολέμου το 1865. Το πρόβλημα ήταν τώρα πια να οδηγηθεί η εργατική τάξη στη συγκεκριμένη πάλη για την πραγματοποίησή του. Ο Τέρενς Πάουντερλυ, αντιδραστικός ηγέτης των Ιπποτών της Εργασίας που αντιμάχονταν την A.F.L. (Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας) υπονόμευε προδοτικά όλο το κίνημα για το οχτάωρο.

Επίκεντρο της πρωτομαγιάτικης αυτής απεργίας του 1886, στην οποία πήραν μέρος 350.000 εργάτες, ήταν το Σικάγο όπου η αριστερή επιρροή ήταν δυνατή μέσα στα συνδικάτα. Το οκτάωρο κατακτήθηκε από 185.000 εργάτες, ιδιαίτερα οικοδόμους. Η απεργία απετέλεσε τεράστια ώθηση για το εργατικό κίνημα αφού πολλά συνδικάτα ιδρύθηκαν με αφορμή αυτό τον απεργιακό αγώνα. Εξασφάλισε ακόμα και την επικράτηση της A.F.L. στη σκληρή πάλη που διεξάγονταν τότε ανάμεσα σ' αυτή την οργάνωση και τους Ιππότες της Εργασίας. Τέλος σε ανάμνηση αυτής της μεγάλης μάχης, καθιερώθηκε η Πρωτομαγιά σαν παγκόσμια ημέρα της εργατικής τάξης, ύστερα από απόφαση που πήρε η ιδρυτική συνέλευση της Δεύτερης Διεθνούς στο Παρίσι.

Η μεγάλη απεργία του 1886 προκάλεσε ένα από τα πιο επαίσχυντα εγκλήματα των καπιταλιστών σε βάρος της εργατικής τάξης. Σε μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας που έγινε στις 4 Μαΐου στο Χαίημαρκετ του Σικάγου, για την πρόσφατη τότε κτηνώδη δολοφονία έξη απεργών στο εργοστάσιο Μακόρμικ του Χάρβεστερ, κάποιο άγνωστο πρόσωπο έρριξε μια μπόμπα που σκότωσε επτά αστυνομικούς, τέσσερες εργάτες και τραυμάτισε πολύ περισσότερους. Η αστυνομία έπιασε πολλούς εργατικούς ηγέτες. Ήταν αναρχικοί ή μάλλον αναρχο-συνδικαλιστές. 'Υστερα από μια ξετσίπωτη καμπάνια οργανωμένης υστερίας και σκηνοθετημένων συκοφαντιών, οι Πάρσανς, Σπάις, Φίσερ και 'Ενγκελ απαγχονίστηκαν στις 11 Νοεμβρίου 1887, ενώ οι Νήμπ, Σβάμπ και Φίλντεν, καταδικάστηκαν σε πολλά χρόνια φυλακή. Ένας άλλος ο Λίνγκ, βρέθηκε νεκρός στο κελλί του. Η αστυνομία είπε ότι αυτοκτόνησε. Όλος ο εργατικός κόσμος δονήθηκε από διαμαρτυρίες για την ανθρώπινη τραγωδία του Χαίημαρκετ με την οποία τα δικαστήρια έπεσαν στο επίπεδο κοινών γκάνγκστερς, στην απεγνωσμένη τους προσπάθεια να τσακίσουν το αμερικανικό κίνημα.

Έγιναν πολλές άλλες άγριες απεργίες την περίοδο εκείνη, όπως η γενική απεργία Νέγρων εργατών στη Νέα Ορλεάνη το 1892, η απεργία των εργατών μεταφορών του Σικάγου το 1905, όπου σκοτώθηκαν 70, τραυματίστηκαν 400 και φυλακίστηκαν 500 εργάτες. Βασικός στόχος του λυσσαλέου αγώνα των οργανωμένων εργοδοτών στη θυελλώδη εκείνη περίοδο 1875 – 1900, ήταν να εμποδίσουν με κάθε τρόπο την οργάνωση του συνδικαλιστικού κινήματος. Ήταν μια μάχη χωρίς έλεος που συνεχίστηκε με πρωτοφανή κτηνωδία και αγριότητα τις επόμενες δεκαετίες μέχρι περίπου το 1930, οπότε οι εργάτες κατώρθωσαν να οργανωθουν μέσα στις βασικές τραστοποιημένες βιομηχανίες.

Άρθρο από το blog της φοιτητικής παράταξης  ΠΟΡΕΙA