Τι κρύβεται πίσω από τα χιλιάδες κενά στα σχολεία; Πάντως όχι ο "εξορθολογισμός" της εκπαίδευσης όπως θέλουν να λένε μερικοί, που υπογράφουν μνημόνια λες και υπογράφουν αυτόγραφα... Αυτό που πραγματικά κρύβεται είναι η δική μας αμορφωσιά και η ανασφάλεια χιλιάδων καθηγητών και δασκάλων που πασχίζουν να βρουν έναν τρόπο να ζήσουν τις οικογένειές τους. Για να γίνουμε όλοι ανειδίκευτοι εργάτες των 400 ευρώ και να λέμε και ευχαριστώ. Για να δουλεύουμε σκλάβοι δεκάωρα και δωδεκάωρα στις επιχειρήσεις που είναι μέτοχοι και να τους φιλάμε το χέρι για την τιμή που μας κάνουν να μας δίνουν δουλειά. Αυτό έχουν στο νου τους, όλοι αυτοί που υπογράφουν μνημόνια...
Με όλα αυτά να αποτελούν μία επαναλαμβανόμενη, οδυνηρή και άδικη για όλους πραγματικότητα ξαναδημοσιεύουμε την επιστολή που έστειλε ένας συμμαθητής μας πριν 2 χρόνια στον τότε υπουργό Παιδείας της ΝΔ τον Αρβανιτόπουλο. Δεν έχει σημασία που τώρα κυβέρνηση είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και υπουργός Παιδείας είναι ο Φίλης. Σημασία έχει που η επιστολή αυτή είναι το ίδιο επίκαιρη με τότε:
«Κι εγώ μαθητής είμαι αλλά έχω την ατυχία να μην έχω μάνα υπουργό.
Η δική μου μητέρα είναι μια απ' αυτούς που λες πως δε σε νοιάζουν
γιατί εσύ νοιάζεσαι μόνο για μας τους μαθητές. Είμαι γιος αναπληρώτριας
κι επειδή μάλλον τα έχεις μπλεγμένα λίγο και δεν ξέρεις τι σημαίνει αυτό
θα σου πω εγώ που το ξέρω από πρώτο χέρι.......
Να σου πω πρώτα για τη λέξη ΑΣΕΠ... Λοιπόν για μένα η λέξη αυτή
σημαίνει να μαγειρεύω μόνος, να τρώω μόνος, να πλένω τα ρούχα μου και
της μαμάς μου, να μετακομίζω στο σπίτι της γιαγιάς σε έκτακτες
ανάγκες...
Έγινε αυτό κάμποσες φορές. Έπειτα άρχισαν τα ταξίδια...Δε θα σου πω τι σημαίνει σ' άλλο σχολείο να κάνω αγιασμό κι από άλλο να παίρνω απολυτήριο της τάξης, αυτά είναι ψιλά γράμματα. Στην αρχή επαναστατούσα, μετά συμβιβάστηκα, τώρα καταλαβαίνω. Καταλαβαίνω και τη λέξη "οικονομία" που κάνει μόνη της η μάνα μου για να μη μου στερήσει εμένα τίποτα. Αλλά εγώ κάνω τη δική μου οικονομία και δεν της λέω πως τα τζιν μου κόντυναν και τα παπούτσια μου θέλουν τσαγκάρη.
Τα καλοκαίρια δε μ' αρέσουν. Η μάνα μου ιδρώνει και ξεϊδρώνει μπροστά στον υπολογιστή να κατεβάζει πίνακες και να μετράει ποσοστά. Αλλά φέτος το μεγάλο πανηγύρι άρχισε από πιο νωρίς.
Έγινε αυτό κάμποσες φορές. Έπειτα άρχισαν τα ταξίδια...Δε θα σου πω τι σημαίνει σ' άλλο σχολείο να κάνω αγιασμό κι από άλλο να παίρνω απολυτήριο της τάξης, αυτά είναι ψιλά γράμματα. Στην αρχή επαναστατούσα, μετά συμβιβάστηκα, τώρα καταλαβαίνω. Καταλαβαίνω και τη λέξη "οικονομία" που κάνει μόνη της η μάνα μου για να μη μου στερήσει εμένα τίποτα. Αλλά εγώ κάνω τη δική μου οικονομία και δεν της λέω πως τα τζιν μου κόντυναν και τα παπούτσια μου θέλουν τσαγκάρη.
Τα καλοκαίρια δε μ' αρέσουν. Η μάνα μου ιδρώνει και ξεϊδρώνει μπροστά στον υπολογιστή να κατεβάζει πίνακες και να μετράει ποσοστά. Αλλά φέτος το μεγάλο πανηγύρι άρχισε από πιο νωρίς.
Η μάνα μου φέτος μου υποσχόταν πως πολλά θ' αλλάξουν γιατί διορίζεται
επιτέλους. Αλλά το τροπάρι άρχισε ν' αλλάζει από νωρίς. 13 Απρίλη ημέρα
Τρίτη ήταν το αποκορύφωμα. Δεν την ξεχνώ αυτή τη μέρα. Από τότε έγινα
εγώ ο μεγάλος κι αυτή η μικρή.
Πολλές φορές έχω ζηλέψει τα παιδιά που την είχαν δασκάλα, πάντα της το φιλούσα που έβαζε τη δουλειά πάνω από μένα. Αλλά τώρα πια μόνον την πονάω και φοβάμαι και για τους δυο μας.
Πολλές φορές έχω ζηλέψει τα παιδιά που την είχαν δασκάλα, πάντα της το φιλούσα που έβαζε τη δουλειά πάνω από μένα. Αλλά τώρα πια μόνον την πονάω και φοβάμαι και για τους δυο μας.
Οι συμμαθητές μου περιμένουν το καλοκαίρι πώς και πώς. Εγώ τρέμω πως
θα 'ναι το χειρότερο απ' όλα. Δε με νοιάζει που δε θα πάω διακοπές, έχω
συνηθίσει. Δε με νοιάζει για πράγματα, ρούχα κι ανέσεις που δεν έχω. Το
φόβο στο βλέμμα της δεν αντέχω άλλο. Εσείς βάζετε πρώτα εμένα από τη
μαμά μου, έτσι λέτε στην τηλεόραση. Η μάνα μου γιατί λέει πως μας
αφανίζετε και τους δυο;;;
Αυτά...
Σας καλημερίζω
Ένας μαθητής Α' Λυκείου.
Ένας μαθητής Α' Λυκείου.