ΘΕΛΟΥΜΕ ΣΧΟΛΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΡΦΩΝΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΧΟΛΕΙΑ-ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ
Αυτόν τον καιρό τα σχολεία έχουν μετατραπεί σε απέραντα εξεταστικά κέντρα, με τα διαγωνίσματα να αποτελούν καθημερινή σχεδόν πραγματικότητα. Το επίπεδο δυσκολίας πολλές φορές υπερβαίνει τις δυνατότητες ενός μέσου μαθητή με αποτέλεσμα να ανοίγει ακόμα περισσότερο η ψαλίδα της βαθμολογίας, μεταξύ των καλών και μέτριων μαθητών, οδηγώντας τους δεύτερους από πολύ νωρίς στην απόρριψη. Αν λάβουμε δε υπόψη μας ότι οι μαθητές των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων είναι στην πλειοψηφία τους μαθητές μέτριων ως χαμηλών επιδόσεων, τότε καταλαβαίνουμε αμέσως ότι το σχολείο μετατρέπεται σε ένα τεράστιο ταξικό μηχανισμό απόρριψης των παιδιών των ασθενέστερα οικονομικά κοινωνικών ομάδων και η γνώση καταλήγει να γίνεται προνόμιο των λίγων.
Αυτόν τον καιρό τα σχολεία έχουν μετατραπεί σε απέραντα εξεταστικά κέντρα, με τα διαγωνίσματα να αποτελούν καθημερινή σχεδόν πραγματικότητα. Το επίπεδο δυσκολίας πολλές φορές υπερβαίνει τις δυνατότητες ενός μέσου μαθητή με αποτέλεσμα να ανοίγει ακόμα περισσότερο η ψαλίδα της βαθμολογίας, μεταξύ των καλών και μέτριων μαθητών, οδηγώντας τους δεύτερους από πολύ νωρίς στην απόρριψη. Αν λάβουμε δε υπόψη μας ότι οι μαθητές των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων είναι στην πλειοψηφία τους μαθητές μέτριων ως χαμηλών επιδόσεων, τότε καταλαβαίνουμε αμέσως ότι το σχολείο μετατρέπεται σε ένα τεράστιο ταξικό μηχανισμό απόρριψης των παιδιών των ασθενέστερα οικονομικά κοινωνικών ομάδων και η γνώση καταλήγει να γίνεται προνόμιο των λίγων.
Από την άλλη διαπιστώνουμε ολοένα και περισσότερο ότι μέσα στο σχολείο και κυρίως στο λύκειο συντηρείται ένας μηχανισμός προώθησης της παραπαιδείας. Η εντατικοποίηση των μαθημάτων, η υπερβολικά μεγάλη ύλη, τα κακογραμμένα βιβλία, η βαθμοθηρική λογική και το όλο εξετασιοκεντρικό εκπαιδευτικό σύστημα οδηγεί τους μαθητές να καταφεύγουν στα φροντιστήρια ή στα ιδιαίτερα μαθήματα προκειμένου να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν σε αυτό. Και έχει τόσο πολύ ταυτιστεί το σχολείο με αυτό το σύστημα που έχει καταντήσει να θεωρείται φυσιολογικό.
Ποια σχέση μπορεί αυτό το σχολείο να έχει με την μόρφωση είναι πραγματικά ένα ερώτημα που πρέπει να μας απασχολήσει. Τι σχέση μπορεί να έχει με την επιστήμη και τον πολιτισμό ένα σχολείο που ρίχνει στον Καιάδα της απόρριψης όσους δεν μπορούν να πληρώσουν φροντιστήρια για να το παρακολουθήσουν; Ποιες αρχές μπορεί να εξυπηρετεί ένα τέτοιο σχολείο και για ποιον λόγο θα πρέπει να ανεχόμαστε ως μαθητές τέτοια εντατικοποίηση και εξόντωση;
Εμείς ως μαθητές που βιώνουμε αυτή την πραγματικότητα, οφείλουμε να αντιδράσουμε και να απαιτήσουμε ένα σχολείο που να δίνει βαρύτητα πραγματικά στη γνώση και όχι στην αξιολόγηση. Να δίνει βαρύτητα στην ουσία της εκπαίδευσης και όχι σε πρακτικές κοινωνιών διακρίσεων.
Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να οργανώσουμε τις αντιδράσεις μας. Μέσα στα ίδια τα σχολεία μας να κινήσουμε τις διαδικασίες και μέσα από τα μαθητικά συμβούλια να διεκδικήσουμε την παιδεία που πράγματι έχουμε ανάγκη, εμείς και η κοινωνία μας. Να κάνουμε το ζήτημα των εξετάσεων και της παραπαιδείας το επόμενο μεγάλο αίτημα των αγώνων μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου