Πέρασαν 7 χρόνια από τότε που το κράτος δολοφόνησε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο. Ένα παιδί 15 χρονών που επειδή δεν χωρούσε στο προκαθορισμένο καλούπι που επιβάλουν τα αστικά στερεότυπα, έπρεπε να τιμωρηθεί. Και μάλιστα με τον πιο αυστηρό τρόπο. Πολλοί ακόμα και σήμερα δυσανασχετούν που ακόμα τον θυμόμαστε. Δυσανασχετούν που η δολοφονία του μας βγάζει στους δρόμους. Θα ήθελαν να το περάσουν σαν μία πράξη παραδειγματισμού, και ίσως να περίμεναν από εμάς να έχουμε πάρει το μάθημά μας. Ενδεχομένως κιόλας να βρεθεί μέσα σε αυτούς άλλος ένας που θα κρατάει κάποιο όπλο στο χέρι για να συνεχίσει με τον ίδιο ζήλο το έργο του δολοφόνου αστυνομικού που πυροβόλησε τον Αλέξη, αισθανόμενος πως προσφέρει έργο στην κοινωνία. Πως την "καθαρίζει" από τους επικίνδυνους. Και είναι πολύ εύκολο να βρεθεί, όσο το κυρίαρχο αστικό κράτος αναπαράγει μέσα στους μηχανισμούς του τον φασισμό. Όσο χρειάζεται τον φασισμό και τον τραμπουκισμό για να τρομοκρατεί και να εκφοβίζει όποιους τολμάνε να του αντιστέκονται και να το αμφισβητούνε. Όσο το αστικό σύστημα θα οπλίζει τα χέρια ανθρώπων ανεγκέφαλων για να τους χρησιμοποιεί ενάντια στον λαό που ξεσηκώνεται, σίγουρα θα υπάρξει και κάποιος από δαύτους που στο πρόσωπο κάποιου παιδιού ίσως αντικρίσει κάποιον εκκολαπτόμενο επαναστάτη, κάποιον που στο μέλλον μπορεί και να απειλήσει την κυριαρχία των αφεντικών του.
Δεν γνωρίζουμε αν ο Αλέξης ήταν από αυτούς. Δεν είχαμε την ευκαιρία να τον γνωρίσουμε και δεν θα την έχουμε ποτέ. Σίγουρα όμως η επαναστατικότητα και το θάρρος που απέρρεε από το αυθόρμητο της ηλικίας του, συγκρινόμενη με την μιζέρια και την υποτέλεια των αστυνομικών που στάθηκαν απέναντί του θα φάνταζε τόσο πιο λαμπερή που δύσκολα θα μπορούσε κάποιος που έχει εκπαιδευτεί για να σκοτώνει να αντέξει αυτή τη σύγκριση. Δύσκολα θα μπορούσε κάποιος που έχει μάθει να υποτιμά τόσο πολύ την ανθρώπινη ζωή να αντέξει την ίδια τη ζωή μέσα από την παρουσία ενός παιδιού να τον κοιτά με τόση περιφρόνηση. Και είναι τότε η στιγμή που καταφεύγει σε αυτό ακριβώς που έχει μάθει να κάνει, σε αυτό που του έχουν πει τα αφεντικά του ότι μπορεί να φανεί χρήσιμος: να σκοτώσει!
Τον Αλέξη δεν τον γνωρίσαμε. Όμως μέσα από αυτόν γνωρίσαμε μέχρι που μπορεί να φτάσει το αστικό κράτος. Γνωρίσαμε το πραγματικό του πρόσωπο και το αποτυπώσαμε στην συνείδησή μας ως αυτό που πραγματικά είναι: ένα αδίστακτο μηχανισμό καταστολής στα χέρια της ολιγαρχίας του πλούτου. Ένα μηχανισμό που δεν διστάζει ακόμα και να σκοτώσει. Μέσα από τη μνήμη του Αλέξη, αλλά και όλων αυτών που δολοφονήθηκαν από κράτος και παρακράτος, θα διατηρήσουμε ζωντανή αυτήν την αλήθεια που θα καθοδηγεί τους δικούς μας αγώνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου